Λαζαράκια.. και κάλαντα του Λαζάρου

.

«Λαζαράκια για τον Λάζαρο αν δεν πλάσεις,

 ψωμί δεν θα χορτάσεις» συνήθιζαν να λένε παλαιότερα..

Το πασχαλινό έθιμο

   Το Σάββατο του Λαζάρου, οι νοικοκυρές φτιάχνουν τα «Λαζαράκια» «Λαζάρηδες» ή αλλιώς και «Λαζαρούδια», ψωμάκια σε σχήμα ανθρώπου σπαργανωμένου, δηλαδή όπως αναπαριστούν τον Λάζαρο στις εκκλησιαστικές εικόνες. Συμβολίζουν την Ανάσταση.

Συνηθίζεται όσα παιδιά έχει η οικογένεια τόσους «Λαζάρηδες» να πλάθουν και στη θέση των ματιών να βάζουν δυο γαρίφαλα. Το σκεπτικό είναι να έχουν χεράκια σταυρωμένα και γαρυφαλλάκι, ενώ κάποιοι βάζουν και ποδαράκια.

    Τα «Λαζαρούδια»,τα γέμιζαν οι νοικοκυρές με αλεσμένα καρύδια, αμύγδαλα, σύκα, σταφίδες, μέλι, πρόσθεταν πολλά μυρωδικά και τα έδιναν ζεστά στα παιδιά, που τρελαίνονταν με τη γεύση και τη μυρωδιά τους.

Τα κάλαντα του Λαζάρου

Τα έθιμα των ημερών του Πάσχα ξεκινούν από το Σάββατο του Λαζάρου, όπου σε αρκετά χωριά, κορίτσια, που τα ονομάζουν «Λαζαράκια»,η «Λαζαρίνες» μαζεύουν λουλούδια και στολίζουν ένα καλαθάκι.  Την Κυριακή των Βαΐων, κρατώντας το πηγαίνουν στα σπίτια του χωριού, τραγουδώντας τα κάλαντα του Λαζάρου.

Την Πέμπτη η Ε τάξη με τις δασκάλες τους έφτιαξε στο χώρο του σχολείου Λαζαράκια. Φόρεσαν τα πλαστικά γαντάκια τους και έπλασαν τη ζυμη . Έφτιαξαν τα Λαζαράκια με τον πατροπαράδοτο τρόπο βάζοντας κανέλα στα ματάκια τους και σταυρώνοντας τα χέρια , κάνοντας ένα προσομοίωμα του Λαζάρου , σύμβολο της Ανάστασης.

Σε αυτό το σημείο θέλουμε να ευχαριστήσουμε τη Μαρία Αναγνωστοπούλου που ανέλαβε να μας φτιάξει τη ζύμη και να ψήσει τα Λαζαράκια

Την Παρασκευή , μετά την εκκλησία τα παιδιά της Ε τάξης είπαν τα κάλαντα του Λαζάρου στη γειτονιά του 3^ου Δημοτικού Σχολείου κρατώντας καλάθάκια με λουλούδια

Που σαι Λάζαρε που είναι η φωνή σου

Που σε γύρευε η μάνα και η αδερφή σου

Ημουνα στη Γη , στη Γη βαθιά χωμένος

Και από τους εχθρούς εχθρούς εχθρούς βαλαντωμένος ……